 Wysłany: Czw 17:51, 05 Sty 2012 Temat postu: |
|
| Maciew nie wie za bardzo co o tym myśleć.
Sława jaką zdobywamy na pewno pomoże mu otrzymać dokumenty magistra w szkole magii. Jak to zawsze bywa Maciew w miastach i tak nie lubi przebywać a dodatkowy szum wokół jego osoby pewnie jeszcze bardziej zniechęci go do wizyt w mieście. Z drugiej strony zaś może więcej ludzi przypomni sobie o Druidach o ludziach oddanych sprawie i może uda się wykorzystać tą sławę aby szerzyć Dawną wiarę. |
|
| Wysłany: Pon 21:10, 02 Sty 2012 Temat postu: |
|
| Oj myślę że czas na zmianę image'u!
Waldemar, może czas zamienić kilof na jakiś miecz? 
Z Maciefem cyba niewiele zrobimy, ale dobrze by było przynajmniej nie chodzić wszędzie razem. Ja staram się być zawsze obok, z tyłu Maciewfa (jest on najbardziej charakterystyczny), moja kusza pistoletowa zawsze jest schowana za płaszczem, a poza nią nie mam cech charakterystycznych... Pozostaje tylko czekać na decyzję co z nami dalej, bo może dostaniemy nowe role? Może Waldemarze czas zostawić nasz warsztat ziomkom i przyjąć nową toższamość? Wychodzi nam to dość łatwo;) A piosnka! Przecudna, sam ją śpiewam wieczorami i stawiam dzbany wina Maciefowi pełen podziwu!  |
|
| Wysłany: Nie 14:36, 01 Sty 2012 Temat postu: Bohatery? |
|
| Hej,
ostatnie zdarzenia w polnocnym Reiklandzie sprawiły że zrobiło się nieco głośno o grupce chłopów, którzy ratują ludzi ze szponów chaosu: - jak wspominałem na wczesniejszej sesji po walce z liczem zostaliscie uznani przez chłopów za bohaterów i fama się rozchodzi - usłyszeliście tę historię w kilku karczmach w Carrobourgu! - to co było teraz może skończyć się podobnie, zwłaszcza w obozie wojskowym padają pytania, żółnierze wymyślają historyjki, ktoś poznał w Waldemarze mistrza z Rygla... rozchodzi się bardzo szybko plotka o tym że uratowaliście miasto.... - studencik nie rozpuszczał plotki o tym jak pomogliście mu w jego posiadłości Co z tego wynika? - zdarza się że ludzie są wam bezinteresownie przychylni - darmowe piwo w karczmie itd - ot jakiś bard zanucił piosenkę Zna ich już kompania cała, Na granicy, przy strażnicy, Zna ją każdy ptak. A gdy noc zapada głucha, Często nawet księżyc słucha, Jak na służbie gdzieś samotnie Strzegą naszych bram. ... W ręku kilof, laga, kosa Chaośnikom utrą nosa! tu już musicie sobie przemyśleć bo nie panujecie nad tym za bardzo - możecie się nie przyznawać, ale i możecie czerpać korzyści. Wiecie tylko, że nie wszystkie oczy będą wam życzliwe |
|